DIY: okładki w stylu vintage

Gdyby przeszło rok temu, ktoś powiedział mi: będziesz pisała na blogu o „DIY”, to z całym szacunkiem, ale pewnie zaśmiałabym mu się prosto w twarz – co mogłoby być akurat słabe (zwłaszcza w obecnej sytuacji). Albo inaczej – gdyby przeszło rok temu, ktoś powiedział mi, że będę robiła „DIY”… Ale, że nikt czegoś takiego nie powiedział, a ja, koniec końców, nie zaśmiałam się, to tak oto powstaje kolejny już wpis z cyklu: zrób to sam. Cóż…

.okładki w stylu vintage

Jakiś czas temu, czytając blog Izy z cloroesdemialma, pomyślałam, że jej pomysł na książkowe okładki jest czymś, co po prostu zrobić muszę, chociażby po to, aby przekonać się, jak bardzo czasochłonne wbrew pozorom to jest  – a było (może nawet nieco zbyt bardzo, bo jak do tej pory poddałam się po dwóch tomach, umorusana tuszem od stóp do głów). Jednak praktyka czyni mistrza, więc gdy tylko znajdę nieco dłuższą chwilę, zamierzam przeprowadzić metamorfozę całej domowej biblioteczki (ku zgrozie M., który widząc, jak sięgam po Wiedźmina, zdążył krzyknąć jedynie: tylko nie Wiedźmin! – ale było już za późno, te tomy wpasowały się idealnie w moją wizję).

.niezbędnik

Co zatem będzie nam potrzebne, by stracić kilka dobrych godzin?

• nożyczki
• ołówek
• linijka
• brązowy papier (zwykły, pakowy)
• gąbka do tuszu
• tusz do stempli
• stemple – cały alfabet, składający się najlepiej z wielkich i małych liter, a także cyfr oraz znaków specjalnych
• książki, na których dokonamy operacji, najlepiej cała biblioteczka, po co się rozdrabniać

(kliknij w obrazek, aby powiększyć)

Zabieg jest prosty – odmierzamy odpowiednią szerokość papieru, uwzględniając grzbiet książki, a także skrzydełka, wycinamy, nakładamy, stemplujemy. Nie dajcie się zwieść – to wcale nie zajmuje 15 minut (jak mi się początkowo wydawało), jednak nie ma tego złego. Jeżeli tylko znajdziecie wolne popołudnie, zapewniam, że taka forma spędzenia tego czasu może, ku zaskoczeniu, zadziałać bardzo pozytywnie i odprężająco. To wyciszająca*, choć de facto – mrówcza praca, ale naprawdę warto.

* o ile tylko krzywo stemplowane literki nie wyprowadzą Was skutecznie ze stanu ZEN (tutaj teksty z oazą spokoju i kwiatem lotosu raczej nie dają rady).

.trudności

Jedyne co przychodzi mi na myśl, to krzywo stemplowane litery, ale można temu zaradzić używając linijki (która jest szalenie niewygodna, czyt. irytująca). Osobiście chyba pozostanę przy freestyle’u, dzięki temu choć przez chwilę mogę poczuć się jak Pablo Picasso.

.inne zastosowania stempli

Decydując się na ich zakup, od razu wiedziałam, że na okładkach nie poprzestanę, być może dlatego tak ochoczo kliknęłam „do koszyka”, pomimo że cena do najniższych nie należała (89 zł). Jednak ten zestaw zawierał wszystko, czego potrzebowałam – wielkie i małe litery, cyfry oraz znaki specjalne. Porównując opcje alternatywne, ta okazała się być zdecydowanie najmniej przekombinowana, miałam pewność, że litery będą spójne i zbliżone wielkością. W Internecie znalazłam jak do tej pory trzy sklepy, które oferują alfabet w formie pieczątek / stempli, jednak całkiem możliwe, że jest ich więcej :)

(kliknij w obrazek, aby powiększyć)

Do czego jeszcze możemy wykorzystać takie pieczątki? Na przykład do ozdabiania prezentów. Z chwilą, gdy zobaczyłam je po raz pierwszy, wiedziałam, że nigdy więcej nie wypiszę bileciku ręcznie! Drugą opcją jest stworzenie ozdobnych wkładów do ramek – możecie ich użyć do napisania ważnych sentencji czy motywujących cytatów.

(kliknij w obrazek, aby powiększyć)

Moje pierwsze próby, choć mało udane, dostarczyły mi naprawdę sporo radości i nie najgorszej zabawy. To coś zupełnie innego i nietuzinkowego, czyli dokładna kwintesencja tego, czego zwykle poszukuję. Teraz muszę jeszcze tylko znaleźć pozostałe tomy Wiedźmina, które M. tak skrzętnie przede mną ukrył…