Rozmowa przy kawie: o blogowaniu z Woman at window

Jeszcze w trakcie trwania mojej poprzedniej wizyty w Barcelonie, między innymi za sprawą nieodpartego uroku tego miasta, ale i także wspaniałej przewodniczki, od razu wiedziałam, że jak najszybciej będę chciała tam wrócić. Niestety z powodu wielu komplikacji, termin mojego kolejnego wyjazdu nieustannie się odwleka i to już od dobrych czterech miesięcy, dlatego gdy kilka dni temu nadarzyła się okazja do ponownego spotkania z barcelońską blogerką, od razu wiedziałam, że nie ma się nad czym zastanawiać. Jedyna informacja, której potrzebowałam do podjęcia decyzji, to czy zdążymy usiąść, by spokojnie napić się kawy i udało się – to, a nawet znacznie więcej. Od idealnego śniadania w Charlotte, przez wizytę u Paula na największych francuskich makaronikach, za którymi wprost przepadam, przez zakupy w The Odder Side, a kończąc w niesamowicie inspirującym miejscu, czyli w butiku Charlotte Rouge. Rozmowa przy kawie – o blogowaniu z Dagmarą z bloga Woman at window.

.śniadanie w Menorze

11:00 rano, kolejka w Charlotte przy placu Grzybowskim aż do samych drzwi – wszyscy czekają na stolik i nie ma w tym nic dziwnego, bo śniadania w tym lokalu są prawdziwą ucztą dla oczu i podniebienia. Przyznam szczerze (a co mi tam!), że gdybym mogła, to pewnie zjadłabym cały serwowany słoik tamtejszej białej czekolady, ale na szczęście zdarza mi się czasem polegać na resztach zdrowego rozsądku i wyważonego umiaru, a tym samym zadowolić się dwoma łyżkami, co i tak na francuskim pieczywie, niemalże zakrawa o cukrzycę na miejscu.

A.: Co tak właściwie było u Ciebie tym ostatecznym impulsem, z powodu którego założyłaś bloga?
Dagmara: Wiesz, ja w ogóle nie przywiązuję wagi do postanowień noworocznych, ale zupełnie inaczej jest w kwestii listy, którą tworzę w dniu urodzin. To taka birthday bucket list, zawierająca tyle wyzwań, ile akurat kończę lat. Zaczęłam regularnie czytać blogi będąc jeszcze na wolontariacie w Hiszpanii i to mniej więcej wtedy pojawił się pomysł na założenie własnego miejsca w sieci. 

(kliknij w obrazek, aby powiększyć i wyostrzyć zdjęcie)

.z wizytą u Paula

Tuż obok Ladurée, Paul stanowi jedną z moich ulubionych cukierni w Paryżu, to właśnie tam po raz pierwszy spróbowałam słynnych makaroników. Pamiętam, że przez kilka wcześniejszych dni spoglądałam tylko sceptycznie na te dziwne, kolorowe krążki, jako że pojawiały się niemalże na każdym kroku, ale ich cena wydawała mi się absurdalnie wysoka, w odniesieniu do rozmiaru tych słodkości. Niemniej jednak ostatniego dnia naszej pierwszej wizyty w Paryżu, powiedziałam do M.: nie wyjadę, dopóki ich nie spróbuję. I wiecie co? Jak na złość nigdzie nie mogliśmy znaleźć żadnej cukierni! Dopiero na les Champs Élysées, zmierzając już w kierunku lotniska, natrafiliśmy na Paula, który w swojej ofercie posiadał wyłącznie makaroniki pakowane po 10 sztuk lub w wersji… małych gigantów. Makaronikowa kanapka na deser? OK, wchodzę w to! I tak zaczęła się moja płomienna miłość do tych bezowych ciasteczek przekładanych słodkim kremem. Dlatego też, gdy dowiedziałam się, że Paul w końcu zawitał do Polski – radościom mym nie było końca. No dobrze, przesadziłam, bo gdy dotarło do mnie, że poprzestali wyłącznie na lokalu w Warszawie, szybko zapomniałam o ich istnieniu, na szczęście do czasu! Dagmara z makaronikami ma podobnie jak ja, dlatego połączenie pistacji z kieliszkiem wina, zabrało nam dobrą godzinę.

A.: Co do tej pory okazało się być dla Ciebie największym wyzwaniem, jeżeli chodzi o blogowanie?
Dagmara: Wszystko! (śmiech) A taka jedna rzecz… na pewno wykreowanie własnego wizerunku, dojście do tego punktu, w którym wiem, jaką ścieżką chcę podążać. Teoretycznie od początku wiedziałam jaki styl mi się podoba, ale kompletnie nie potrafiłam go zobrazować. Długo błądziłam, choć absolutnie wiedziałam, jaką mam wizję. Z tym pokrywają się między innymi wszystkie zdjęcia, które zachowałam na Pintereście w ramach inspiracji. Miałam jedynie zarys formy i nie do końca wiedziałam, jak nadać jej ten ostateczny kształt. Co więcej – nie miałam pojęcia jak to spersonalizować. Bardzo trudno jest powtarzać tendencje, nadając im przy tym zupełnie nowy, niepowtarzalny kształt. Nie ukrywajmy, że większość blogów pokrywa się szablonami, a często też stylem, zwłaszcza, gdy trzymają się one trendów zagranicznych. Nadanie temu indywidualnego kształtu to chyba była najtrudniejsza rzecz, z jaką rzeczywiście przyszło mi się zmierzyć. No i oczywiście tematy, budowanie społeczności, robienie dobrych zdjęć, pracowanie 5 godzin, kiedy nie chce ci się nic, oprócz oglądania seriali… (śmiech).

.znikające godziny w The Odder Side

Pomimo doskonałej znajomości marki i wcześniejszych zamówień online, to była nasza pierwsza osobista wizyta w tym miejscu. Przepadłyśmy tam na dobrą godzinę, bo oprócz przestrzeni, w której zaprezentowana była cała kolekcja The Odder Side, tuż obok znajdowała się pracownia, która stanowiła wprost idealne miejsce do zrobienia kilku zdjęć i zaczerpnięcia niemałej dawki inspiracji. Swoją decyzję co do ostatecznych zakupów zmieniałam chyba z dziesięć razy, ale w końcu zdecydowałam się na klasykę – czarny i biały t-shirt z bardzo głębokim V-neck. Odkąd mam ten model w wersji melanżowej, należy on do moich ulubionych rzeczy. Minął już prawie rok, a kompletnie nic złego się z nim nie dzieje! W międzyczasie kupiłam kilka koszulek w sieciówkach, przy czym większość z nich nie przeszła próby… roku. To tylko pomogło mi w podjęciu ostatecznej decyzji o całkowitej zmianie podejścia do uzupełniania garderoby.

A.: Co tak naprawdę dało Ci blogowanie?
Dagmara: Ukształtowało mnie. Pozwoliło wyjść ze strefy komfortu. Mogłabym wymieniać w nieskończoność umiejętności, które nabyłam i rzeczy, których się nauczyłam – o SEO, o studiowaniu mody, o prognozowaniu trendów, marketingu, czy fotografii lifestylowej. To jednak niewiele w porównaniu ze znajomościami, które zawarłam za sprawą bloga. Nic nie jest w stanie ocenić wartości tych wszystkich wspólnie spędzonych chwil.

(kliknij w obrazek, aby powiększyć i wyostrzyć zdjęcie)

… oraz w Charlotte Rouge

Projekty Charlotte Rouge zauroczyły mnie w chwili, gdy założycielka marki, Natalia Kontraktewicz zaprezentowała przepiękny film promujący nową kolekcję, w którym wystąpiły Cajmel i Jestem Kasia. Przepadłam wtedy bezpowrotnie, jednak do ostatecznego zakupu przekonała mnie Dagmara, która poświęciła marce osobny wpis na swoim blogu. Od tamtej pory naprawdę trudno mi się wraca do tradycyjnych staników, dlatego powoli przestaję nawet próbować.

A.: Co jest zatem dla Ciebie tą największą wartością wynikającą z pisania bloga?
Dagmara: Za sprawą bloga miałam okazję poznać siebie. Odważyć się zbudować swoją przyszłość w sposób, o którym zawsze marzyłam. Możliwe, że w ciągu tego roku osiągnęłam znacznie więcej niż w ciągu ostatnich kilku lat.

Nie szczędź cza­su, żeby być szczęśliwym. — Phil Bosmans

(kliknij w obrazek, aby powiększyć i wyostrzyć zdjęcie)

Ten dzień pozostawił po sobie całe mnóstwo pozytywnych wibracji i jeszcze lepszych wspomnień. W dodatku moją 5-godzinną podróż powrotną znacząco przyspieszyła przemiła dziewczyna, którą poznałam w autokarze. Naprawdę rzadko mi się zdarza zaangażować w takim stopniu w rozmowę z zupełnie obcą osobą, ale dziwnym trafem przegadałyśmy całą drogę, co było kolejnym miłym doświadczeniem. Zaczynam naprawdę myśleć, że pozytywne myślenie przyciąga w większości same dobre rzeczy.

A.: A gdybyś to dziś zakładała bloga, mając już dotychczasowy bagaż doświadczeń, to co zrobiłabyś inaczej niż rok temu?
Dagmara: Wszystko! (śmiech) Oczywiście żartuję, ale w pewnym stopniu kilka rzeczy bym zmieniła. Nie ukrywam też, że wielokrotnie chciałam napisać swojego bloga od samego początku. Na pierwsze posty, wpisy, czy zdjęcia, na ogół nie jestem w stanie nawet spojrzeć. Tyle, że to właśnie te błędy nauczyły mnie najwięcej. Teraz wiem jednak, że nie warto umniejszać swojej pracy, warto za to kreować nowe tendencje i kierować się własnym instynktem.

I właśnie z powodu takich spotkań, wiem, że decyzja o założeniu bloga była jedną z najlepszych, jaką kiedykolwiek podjęłam. A jeżeli jesteście ciekawi relacji Dagmary z tego dnia, koniecznie zajrzyjcie tutaj. I prawie bym zapomniała – moje drogie Panie, wszystkiego najlepszego z okazji Dnia Kobiet! :)